Οκτώβριος του 1981, στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου. Το πλήρωμα του σοβιετικού υποβρυχίου U-137 γιορτάζει τον νέο πατέρα ανάμεσά τους. Το ένα ποτό φέρνει το άλλο και το υποβρύχιο προσαράζει στις ακτές της ουδέτερης Σουηδίας. Η ευθύνη για την αποκλιμάκωση των φιλοδοξιών διαφόρων πολεμοκάπηλων βαραίνει πλέον τον πρωθυπουργό της Σουηδίας Θόρμπγιορν Φέλντιν.
Θέλω να δω τον Πάπα
Ανάμεσα σε όλες τις ταινίες που σχολιάζουν την εκλογή Πάπα, ένα μικρό επεισόδιο από τη σπονδυλωτή ταινία Μοντέρνα Τέρατα (μπορεί και να μη θυμάμαι καλά) του 1977 ξεχωρίζει για μένα. Σε λίγα μόλις λεπτά, βλέπουμε έναν καρδινάλιο να προσποιείται πως είναι στα τελευταία του, πείθοντας τους υπόλοιπους, που σκοτώνονται μεταξύ τους, να τον ψηφίσουν σαν προσωρινή λύση ανάγκης και τελικά... εκλέγεται Πάπας. Η σάτιρα είναι κοφτερή, η ειρωνεία διαυγής, και η ματιά στο παιχνίδι εξουσίας μέσα στην Εκκλησία, πιο επίκαιρη από ποτέ. Από τις πιο εύστοχες στιγμές του ιταλικού σπονδυλωτού σινεμά.
Ηρ. Μπαλτας
Θα πρέπει να συνδεθείτε πρώτα. Σύνδεση