So Long, Marianne(2024)

Είναι μια ιστορία την νιότης που ψάχνει να βρει νόημα, να εκφραστεί, να θυσιάσει και να θυσιαστεί. Είναι ποίηση και συνάμα ρεαλισμός. Οι εικόνες και η μουσική είναι βαθιά συναισθηματικές. Και είναι αυτά που σε κερδίζουν περισσότερο από όλα, στα 3 πρώτα επεισόδια.

Ένας φόρος τιμής στην ανθρώπινη δημιουργία, στις ανθρώπινες συναντήσεις και στον έρωτα. Εξυμνεί την ευαισθησία και προκαλεί τη σαρωτική συγκίνηση που ταιριάζει στην αναζωογονητική μουσική αυτού του σπουδαίου και απροσπέλαστου τραγουδοποιού.

Οι στιγμές που ο Λέοναρντ Κοέν μοιάζει να δαμάζει την εξάρτηση του από τις ουσίες ή να ξεφεύγει από τα δόντια της κατάθλιψης, καθώς πλέει μεσοπέλαγα με την Μάριαν ή νανουρίζει την κόρη της, ακολουθούνται από σκηνές στις οποίες παραδίνεται ολοκληρωτικά στους δαίμονές του, βάζοντας σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή του.

Αν κρίνουμε από τα δύο πρώτα επεισόδια που έχουν κυκλοφορήσει, και παρά τις κάποιες αναχρονιστικές παραβλέψεις της παραγωγής, διαχειρίζεται με φροντίδα, υψηλό γούστο και ευαισθησία την ιστορία δύο ανθρώπων που βρέθηκαν «σε διαφορετικές πλευρές μιας γραμμής που δεν χάραξε κανείς», όπως λέει κι ένας στίχος του Κοέν.

To So Long Marianne, με την μποέμικη ατμόσφαιρα της Ύδρας του 1960, τους ποιητικούς διαλόγους, τις γεμάτες συναίσθημα ερμηνείες και τα τραγούδια του Leonard Cohen στο βάθος αλλά και στο προσκήνιο, θα ικανοποιήσει πλήρως την ανάγκη για κάτι διαφορετικό.