Equinox(2020)

Η πρώτη σεζόν του «Equinox» ολοκληρώνεται μέσα σε έξι μόλις 45λεπτα επεισόδια. Ιδανική για binge-watching μέσα σε ένα σαββατοκύριακο. Δεν είναι η σειρά της χρονιάς (ποιας χρονιάς;) αλλά μπορείτε να «καταδυθείτε» άφοβα στο σκανδιναβικό μυστήριο και την ατμόσφαιρα του βορρά.

Θεωρώ πως αν η πλοκή απλωνόταν σε περισσότερα επεισόδια, π.χ. 10, τότε ίσως το τέλος να έβγαζε περισσότερο νόημα, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια. Γενικότερα, πρόκειται για μία μέτρια πρόταση από το Netflix, που θα μπορούσε σίγουρα να είναι πολύ καλύτερα εκτελεσμένη.

Ένα φολκλόρ ψυχολογικό θρίλερ τρόμου, που θυμίζει λίγο «The revenants» και ελάχιστο από «Λαβύρινθο του Πάνα», με λίγο από μεταφυσική και αποκρυφισμό, αλλά κάπου εκεί εντοπίζεται το πρόβλημα: δεν καταφέρνει τελικά να ενσωματώσει όλα αυτά τα δάνεια και να χτίσει έναν δικό του, αυτόνομο χαρακτήρα.

Πολύ μυστήριο για το τίποτα, αποκαρδιωτικά λίγη ουσία σε κάθε επεισόδιο, τα επεισόδια μεταξύ τους συναντιούνται σαν παλιοί συμμαθητές που κανονίζουν να πάνε για καφέ και δεν πάνε ποτέ, για ερμηνείες ούτε λόγος, η κουλτούρα γενικά της γραφής και των ηθοποιών είναι ανοίκεια, μια σχεδόν κακοποίηση ενός μύθου που σε άλλα χέρια θα μπορούσε να αφήσει ένα στίγμα.

Μπορώ να χαρακτηρίσω υπέροχη τη Φωτογραφία και αρκετά υποβλητική τη Μουσική. Αλλά συνολικά είναι άνιση. Ο λόγος είναι ότι προσπαθεί να συνδυάσει το αστυνομικό μυστήριο με το μεταφυσικό και το ψυχολογικό της εννιάχρονης Άστριντ, όπως το βλέπουμε στα flashbacks.