Προσωπική Ζωή(2018)

(Private Life)  Πρώτη προβολή: 05-10-2018

Δεν θα αρνηθώ πως το Private Life σε ορισμένες στιγμές πλατειάζει. Πρέπει, για να την απολαύσει κανείς σωστά, να εστιάσει στην λεπτομέρεια. Αλλά οι ερμηνείες, το συναισθηματικό υπόβαθρο που δημιουργείται στα πρώτα λεπτά με τους χαρακτήρες και, τέλος, η εξαιρετική φωτογραφία είναι αρκετοί λόγοι για να δώσει κάποιος μια ευκαιρία σε αυτό των χαμηλών τόνων φιλμ.

Το Private Life μπορεί σα σύνολο να μην εντυπωσιάσει. Μπορεί κάποιους να τους κουράσει και σε κάποιους να φανεί βαρετό και δεν θα έχουν άδικο. Είναι μια ταινία που για να την εκτιμήσει κανείς πρέπει να την προσέξει στα σημεία και να είναι διατεθειμένος να αγνοήσει τα αρκετά μειονεκτήματα που ομολογουμένως έχει, αν όμως το κάνει, δύσκολα δε θα παραδεχτεί πως είναι μια από τις πιο αναζωογονητικές ταινίες της χρονιάς.

Η δημιουργός έχει αυτοπεποίθηση με την απεικόνιση της καθημερινότητας, ξέρει πώς να βρίσκει το δράμα μέσα της για να κρατά το ενδιαφέρον, οπλοποιεί αψεγάδιαστα την οικειότητα ως δυναμική, και κάνει το Private Life εξίσου οδυνηρό όσο και αστείο χωρίς πολλά-πολλά.

Δεν ξέρω, για ταινία που επιθυμεί να είναι αιχμηρή, νομίζω πως το "Private Life" βολεύτηκε ανησυχητικά πολύ σε μια αφήγηση που λειτουργεί φαινομενικά ανεξάρτητα αλλά ακολουθεί τους δικούς της πολύ αυστηρούς κανόνες.