Φέλιξ & Μέιρα(2014)

(Felix et Meira)  Πρώτη προβολή: 10-03-2016

Σινεμά της λεπτομέρειας και των χαμηλών τόνων, το οποίο κερδίζει με τον υποδόριο τρόπο που στήνει τις μικρές, έντεχνες ανατροπές του.

Η ερωτική ιστορία ανάμεσα στον Φελίξ (Μαρτέν Ντουμπρέλ), έναν εύπορο Γαλλοκαναδό, και στη Μέιρα (Χαντάς Γιαρόν), μια νεαρή, χασιδική Εβραία, αφόρητα καταπιεσμένη από τον «τυφλά» θρησκόληπτο σύζυγό της (Λούζερ Τουέρσκι), είναι το πλαίσιο όπου κινείται η ενδιαφέρουσα ηθογραφική ταινία του Μαξίμ Ζιρού «Φελίξ και Μέιρα».

Οι εξαιρετικές ερμηνείες των πρωταγωνιστών του, η παρατηρητικότητα του Ζιρού, η επιμονή του σε μικρές στιγμές που αποκτούν μεγαλύτερο νόημα, χτίζουν ένα φιλμ που σε κερδίζει και σε εμπλέκει με τον ήσυχο τρόπο μιας εσωτερικής μα γοητευτικής ιστορίας.

Ο Ζιρού μοιάζει να μην ενδιαφέρεται τόσο για τον παράνομο έρωτά τους, δεν πλάθει ένα σινεμά πάθους, έκφρασης και εκτόνωσης. Περισσότερο συγκινείται και κοντοστέκεται στο πώς ο έρωτας δίνει την αφορμή για ευτυχία, ζωντάνεμα των επιθυμιών, ανάληψη ευθυνών, αποφάσεων.

Συνοψίζοντας, το «Φέλιξ και Μέιρα» είναι ένα φιλμ στο οποίο όλα μοιάζουν ικανά να δημιουργήσουν ένα θελκτικό κινηματογραφικό σύνολο, με την υποφωτισμένη και σκιώδη φωτογραφία, σε όλες τις «αστικές» αποχρώσεις, να αποτυπώνει την αφιλόξενη αλλά και γοητευτική φύση του έξω κόσμου που κυρίως η Μέιρα (γεμάτη ομορφιά και παιδικότητα η ερμηνεία την Γιάρον) είναι έτοιμη να αγκαλιάσει. Δυστυχώς, οι ελάχιστες ουσιώδεις αλλαγές τις πλοκής και οι σκηνές που μοιάζουν πολλές φορές να επαναλαμβάνονται ανιαρά, αντικατοπτρίζουν την σεμνότητα και μετριοπάθεια του εγχειρήματος που, όσο και αν ακούγεται οξύμωρο, δεν δείχνει στην ουσία τόσο εκφραστικό όσο θα ήθελε.

Το απαλό δράμα είναι γεμάτο ματιές αντί για χειρονομίες, υπονοούμενα έναντι των αναμενόμενων συγκρούσεων, σιωπηλή επικοινωνία στη θέση της έντασης. Μια ευγενική και καλοζυγισμένη αντίδραση της ζωής απέναντι στη μοναξιά.

Έχει ενδιαφέρον μέσα στην ηρεμία της αλλά και μπόλικες αφορμές για να τσεκάρει κάποιος ανυπόμονος το ρολόι του κατά τη διάρκεια της προβολής. Δεν προσφέρεται για το κοινό τής γρήγορης κατανάλωσης, ωστόσο ίσως να μην είναι αρκετά πρωτότυπο και για το πιο ενήλικο κοινό που έχει συνηθίσει στις περισσότερο βραδυφλεγείς αφηγήσεις.

Η σκηνοθεσία της ταινίας είναι μινιμαλιστική, αλλά όχι απλοϊκή και τα υπόλοιπα στοιχεία, όπως η «ψυχρή» φωτογραφία, πλαισιώνουν όμορφα την ιστορία, χωρίς να διεκδικούν ιδιαίτερα την προσοχή μας. Έτσι, το βάρος πέφτει στους ώμους των δυο πρωταγωνιστών.

Το «Φελίξ και Μέιρα» είναι ένα χαμηλότονο, λιτό, βραδυφλεγές αλλά και γοητευτικό «ρομάντζο» που καταργεί όλους τους παραδοσιακούς κανόνες του είδους, για να προβάλει τη δική του αλήθεια.

Ο Μαξίμ Ζιρού έχει στα χέρια του ένα καυτό θέμα, το χαραμίζει όμως, με κάποιες εξόφθαλμες αστοχίες, όπως επί παραδείγματι η χρήση ούτε μία ούτε δύο αλλά έξι γλωσσών, σε κάποιες σκηνές χάνουμε τη μπάλα από τις εναλλάξ πολύγλωσσες ατάκες, επίσης ο ρυθμός του μας υπνωτίζει, εξαιτίας της κινηματογράφησης και στα 100 λεπτά, με βήματα χελώνας.