Ο κόσμος μιας μόνης μητέρας βυθίζεται στο χάος και η μέρα της πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο μέχρι την καταστροφή, καθώς προσπαθεί να φροντίσει την άρρωστη κόρη της. Ενώ ωθείται στα άκρα από έναν κόσμο που φαίνεται αδιάφορος για την ύπαρξή της, αναγκάζεται να αντιμετωπίσει απίθανες επιλογές σε μια κοινωνία που δεν της προσφέρει κανένα είδος προστασίας.
Θα χρειαστούμε μια μεγαλύτερη βάρκα
Είδα για πρώτη φορά Τα Σαγόνια του Καρχαρία το καλοκαίρι του 1976. Δεν ήταν, βέβαια, η πρώτη ταινία που είχα δει, αλλά έτσι μου φάνηκε. Σαν να ήταν η πρώτη φορά που ο κινηματογράφος έπαψε να είναι εικόνες και έγινε εμπειρία. Η ένταση, η μουσική, το υπονοούμενο του κινδύνου ήταν πιο ισχυρά από οτιδήποτε είχα δει μέχρι τότε. Το καλοκαίρι εκείνο μπήκα στη θάλασσα μέχρι τα γόνατα. Τελικά ο κινηματογράφος μπορεί να γίνει επιδραστικός, ιδιαίτερα αν είσαι έφηβος, όπως ήμουν εγώ τότε.
Ηρ. Μπαλτας
Θα πρέπει να συνδεθείτε πρώτα. Σύνδεση