Ένας δαιµόνιος κυνηγός θησαυρών συγκεντρώνει µια οµάδα για µια περιπέτεια που θα τους αλλάξει τη ζωή. Για να ξεφύγουν όµως από τους κινδύνους που παραµονεύουν σε κάθε βήµα, θα χρειαστεί τη βοήθεια κάποιου ακόµη πιο έξυπνου: της αποξενωμένης του αδελφής.
Θα χρειαστούμε μια μεγαλύτερη βάρκα
Είδα για πρώτη φορά Τα Σαγόνια του Καρχαρία το καλοκαίρι του 1976. Δεν ήταν, βέβαια, η πρώτη ταινία που είχα δει, αλλά έτσι μου φάνηκε. Σαν να ήταν η πρώτη φορά που ο κινηματογράφος έπαψε να είναι εικόνες και έγινε εμπειρία. Η ένταση, η μουσική, το υπονοούμενο του κινδύνου ήταν πιο ισχυρά από οτιδήποτε είχα δει μέχρι τότε. Το καλοκαίρι εκείνο μπήκα στη θάλασσα μέχρι τα γόνατα. Τελικά ο κινηματογράφος μπορεί να γίνει επιδραστικός, ιδιαίτερα αν είσαι έφηβος, όπως ήμουν εγώ τότε.
Ηρ. Μπαλτας
Θα πρέπει να συνδεθείτε πρώτα. Σύνδεση