Μετά από 10 χρόνια, ένα κατάδικος αποφυλακίζεται και επιστρέφει στον τόπο του - στα όρια της ερήμου Γκόμπι στη βορειοδυτική Κίνα. Ενώ προσπαθεί να βρει ξανά τη θέση του στον κόσμο συμμετέχοντας στην εκκαθάριση της πόλης από τα αδέσποτα σκυλιά εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2008, δημιουργεί έναν ιδιαίτερο δεσμό με έναν μαύρο σκύλο, μέσω του οποίου ανακαλύπτει ξανά τη χαμένη του συμπόνοια και ξεκινά μια πορεία για τη δική του εξιλέωση.
Τα Σαγόνια του Μονομάχου
Με αφορμή την τελευταία ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ θυμάμαι την έκπληξή μου όταν άκουσα για πρώτη φορά από έναν ξεναγό για τις αναπαραστάσεις ναυμαχιών που πραγματοποιούνταν στο Κολοσσαίο της Ρώμης. Γέμιζαν την αρένα με νερό και χρησιμοποιούσαν μινιατούρες πλοίων γεμάτα με κατάδικους, αιχμαλώτους πολέμου και φυσικά σκλάβους που πολεμούσαν μέχρι θανάτου. Οι ιστορικοί αναφέρουν ότι έστηναν σκηνικά που αναπαριστούσαν νησιά, ακτές ή ακόμα και ολόκληρες πόλεις. Ο Σκοτ τουλάχιστον σ' αυτό το θέμα είναι ιστορικά ακριβής. Τώρα όσον αφορά τους καρχαρίες, μου φαίνεται κάπως απίθανο, καθώς ναι μεν αρκετοί πλούσιοι Ρωμαίοι είχαν πρωτόγονα ενυδρεία-δεξαμενές με θαλασσινό νερό, αλλά δεν υπάρχει καμιά τέτοια αναφορά από ιστορικούς ή φυσιοδίφες. Εντάξει, μικρό το κακό. Ρίντλεϊ Σκοτ, συγχωρημένος!
Ηρ. Μπαλτας
Θα πρέπει να συνδεθείτε πρώτα. Σύνδεση