Σε ένα όμορφο και απομονωμένο νησί της Ελλάδας, η γοητευτική Άλεξ πιάνει δουλειά ως σερβιτόρα σε ένα παραθαλάσσιο μικρό εστιατόριο. Κερδίζει αμέσως την καρδιά του χαρισματικού Ενρίκο, αλλά η ίδια ερωτεύεται τον αινιγματικό μάνατζερ του εστιατορίου, Μαξ, έναν μοναχικό Αμερικανό με μυστηριώδες παρελθόν, το οποίο όταν αρχίζει να αποκαλύπτεται θα την παρασύρει σε μια επικίνδυνη περιπέτεια.
Βέλγιο – Ελλάδα: Ισοπαλία
Από το 1947 μέχρι και πέρυσι 40 ελληνικές ταινίες υποβλήθηκαν για το Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας (Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας μέχρι το 2020). Μόνο πέντε από αυτές (Ηλέκτρα 1962, Τα κόκκινα φανάρια 1963, Το χώμα βάφτηκε κόκκινο 1965, Ιφιγένεια 1977 και Κυνόδοντας 2010) επιλέχτηκαν για την τελική πεντάδα και όπως όλοι ξέρουμε καμία δεν πήρε το βραβείο. Όλα αυτά με αφορμή το αίτημα της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου για ακύρωση της ελληνικής συμμετοχής στα βραβεία Όσκαρ 2024, λόγω των άτυχων (λέμε τώρα) χειρισμών του υφυπουργού πολιτισμού στην σύσταση της αρμόδιας γνωμοδοτικής επιτροπής. Βέβαια ακόμα κι αν υπάρξει πρόταση (μία ταινία έμεινε, οι υπόλοιπες αποσύρθηκαν), δεν νομίζω ότι το πέντε θα γίνει έξι. Καλά για βράβευση δεν το συζητάμε.
Ηρ. Μπαλτας
Θα πρέπει να συνδεθείτε πρώτα. Σύνδεση