Μπλέηντ Ράνερς: Ομάδες Εξόντωσης(1982)

(Blade Runner)  Πρώτη προβολή: 01-10-1982

Με εξαιρετική καλλιτεχνική διεύθυνση, συναρπαστικά οπτικά εφέ και μια αισθαντική μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου (συνδυάζοντας τζαζ και electronica) ο Σκοτ παντρεύει το φιλμ νουάρ με μια σκοτεινή όψη του μέλλοντος.

To Blade Runner (βασισμένο στη νουβέλα του Φίλιπ Ντικ Do Androids Dream of Electric Sheep?) δεν είναι μια ταινία είδους αλλά ένα υπέρλαμπρο άστρο, που, φορώντας τον μανδύα της επι­στημονικής φαντασίας, διασχίζει τα κινηματογραφικά είδη και χαράζει μια εκθαμβωτική τροχιά.

Το μνημειώδες αριστούργημα του Ρίντλεϊ Σκοτ δεν είναι απλά μια απ' τις δυο, τρεις σημαντικότερες sci-fi ταινίες όλων των εποχών είναι, κυρίως, μια σπαρακτική παραβολή για την κοινή μοίρα όλων των ζωντανών πλασμάτων, τη θνητότητα.

Αυτό το μελλοντολογικό φιλμ νουάρ απέδειξε ότι αντέχει στον χρόνο λόγω της ποιότητας του. Πολυεπίπεδη ταινία ή όποια εντός μιας ιστορίας επιστημονικής φαντασίας με αστυνομική πλοκή παρουσιάζει φιλοσοφική προβληματική υπαρξιακης φύσεως.

Το "Blade Runner" προσφέρει ένα ανατριχιαστικό όραμα για έναν μελλοντικό κόσμο που καταδυναστεύεται από εκτοπισμένη ηθική, απάνθρωπο καπιταλισμό και φασιστικές πολιτικές. Όμως, σε ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης η ταινία είναι μια υπαρξιακή ελεγεία για τον θάνατο, με τους χαρακτήρες να ζουν με τον φόβο του ή στα πρόθυρά του.

Μια από τις πιο επιδραστικές ταινίες όλων των εποχών, ένα σημείο αναφοράς στην επιστημονική φαντασία, μια αλληγορία για το εδώ και τώρα της καταναλωτικής Αμερικής και των εξόριστων πανκς και η με διαφορά η πιο πετυχημένη απόπειρα μεταφοράς της φιλοσοφίας του Φίλιπ Κ. Ντικ στον κινηματογράφο.

Σε ένα άλλο επίπεδο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ταινία (όντας και γνήσιο παιδί του μεταμοντερνισμού) είναι ένα σχόλιο για την περιθωριοποίηση της υποκουλτούρας, με τα ανθρωποειδή να μοιάζουν περισσότερο με punk φιγούρες παρά με ρομπότ, αλλά και για την οικολογική καταστροφή, τα ηθικά διλήμματα της κλωνοποίησης, την δύναμη της φωτογραφικής εικόνας, το φόβο μπροστά στο ρίσκο του αβέβαιου και του εφήμερου.