Πινόκιο(2022)

(Pinocchio)  Πρώτη προβολή: 08-09-2022

Προσπαθώντας καθ'ολη τη διάρκειά του να αποφασίσει τι θέλει να πετύχει, το "Pinocchio" δεν καταφέρνει να φτάσει τη μαγεία της αντίστοιχης ταινίας του 1940.

Το φιλμ, με τους ρυθμούς παλιού παραμυθιού, μπορεί να ικανοποιήσει τους ανήλικους θεατές, που θα δουν για πρώτη φορά τις περιπέτειες της ξύλινης μαριονέτας στη μικρή οθόνη. Οι λίγο μεγαλύτεροι όμως θα απογοητευθούν, καθώς το γνήσιο συναίσθημα περιθωριοποιείται για χάρη μιας μελό προσέγγισης, η οποία κυριαρχεί στο απότομο φινάλε.

Ο Ρόμπερτ Ζεμέκις μοιάζει εγκλωβισμένος στις όποιες επιταγές και τις συμβάσεις του remake, χωρίς να προσθέτει ουσιαστικά τίποτα από την προσωπική του ματιά, αφοσιωμένος μεν στους υπέροχους κόσμους που παρουσιάζει μπροστά στα μάτια μας, αλλά ανίσχυρος σκηνοθετικά να εμφυσήσει ψυχή και μαγεία στην ταινία που λάμπει όσο διαρκεί αλλά ποτέ της δεν θα αποκτήσει μια δική της, ξεχωριστή κινηματογραφική οντότητα.

Ένα όμορφο, απλό, παιδικό παραμύθι με τα απαραίτητα διδάγματα για τα πιτσιρίκια, τα οποία δεν βλέπω λόγο να μην περάσουν καλά βλέποντας την ταινία.

Το «Πινόκιο» του Ρόμπερτ Ζεμέκις δεν είναι εξαίρεση στον κανόνα των μέτριων και αχρείαστων μεταφορών της κλασικής βιβλιοθήκης κινουμένων σχεδίων της Disney σε live action.

Φαντεζί κατασκευή, με μερικές όμορφες στιγμές, όχι όμως και την ιδιαιτερότητα που περίμενες από έναν τέτοιο έμπειρο σκηνοθέτη, τούτο το «Πινόκιο» προσφέρει ένα σχετικά ευπρόσδεκτο θέαμα στο πλαίσιο του home entertainment, όμως, ηττάται εντελώς στον τομέα της συγκίνησης, αν θυμηθούμε ότι το έργο του 1940 σ' έπαιρνε και σε «σήκωνε» από το άκουσμα του «When You Wish Upon a Star» και μόνο...

Η ταινία είναι πιο ξύλινη από το Πινόκιο και δεν καταφέρνει να "αγγίξει" ιδιαίτερα ούτε τους μικρούς, ούτε τους πιο μεγάλους θεατές.