Το Ταξίδι της Φάλαινας(2020)

(Kitoboy / The Whaler Boy)  Πρώτη προβολή: 21-01-2021

Οι μικρές λεπτομέρειες αυτής της λεπτοκεντημένης ταινίας δίνουν τον τόνο και κάνουν την διαφορά, όμως είναι η μεγαλύτερη εικόνα που σε κερδίζει με τρόπο χαμηλότονο, υπόκωφο μα την ίδια στιγμή απροσποίητα ακαταμάχητο και ξεχωριστό.

Πρόκειται για μια υπέροχα γλυκόπικρη και feelgood ταινία ενηλικίωσης με τρυφερή καρδιά και arthouse περιτύλιγμα.

Ο Γιούριεφ περιγράφει κι αισθάνεται, δεν εμβαθύνει, δεν χτίζει χαρακτήρες και κίνητρα. Όμως κοιτάζει γλυκά, υπαρξιακά σχεδόν, μια ιστορία καθολική και διαχρονική με μεγάλη δύναμη, θυμίζοντας ότι όλα τ' αγόρια και τα κορίτσια, όλοι οι άνθρωποι, ακόμα και στους πιο απομονωμένους τόπους, ονειρεύονται το ίδιο.

Εξαιρετικές οι ερμηνείες, η φωτογραφία αποδίδει την ανάπτυξη των χαρακτήρων με πλαστικό τρόπο. Η ενδυματολογία ακολουθεί τη σεναριακή γραμμή, δεν υπερβάλλει. Η σκηνοθεσία απογειώνει την απλή, φαινομενικά, αφήγηση και την τοποθετεί στο κέντρο του παγκόσμιου αφηγηματικού κόσμου.

Διάπυρα όνειρα και παγωμένη πραγματικότητα συνοδεύουν μια σκληρή όσο και παραμυθένια ιστορία αποχαιρετισμού τής ηλικίας τής αθωότητας. Ο Γιούργεφ μας τη διηγείται χωρίς δραματική εκζήτηση και χωρίς συναισθηματική υπερβολή.

Με πολύ όμορφη και επιτηδευμένα θαμπή κινηματογράφιση, το Kitoboy μοιάζει να κινείται μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, ένα ευαίσθητο αλλά σκληρά ρεαλιστικό παραμύθι που δεν κάνει κάτι περισσότερο από τα διηγηθεί μια οικουμενικά αναγνωρίσιμη ιστορία από μια διαφορετική γεωγραφικά οπτική, και με εξαίρεση κάποια προβλήματα στην ισορροπία της πλοκής που δημιουργούν θεματάκια στο ρυθμό, λειτουργεί πολύ σωστά, έστω κι αν δεν εντυπωσιάζει.

Το κύριο γνώρισμα του φιλμ είναι η γνησιότητα. Παρά τα σφάλματα, είναι αυτή η αφοπλιστική ειλικρίνεια στην καταγραφή που κάνει δύσκολο το να μην εκτιμήσει κανείς το τελικό αποτέλεσμα.

Με φόντο την εξαιρετικά φωτογραφημένη απέραντη ερημιά της τούνδρας του Βορρά, η περιπλάνηση του Λέσκα τον φέρνει στα όρια του, αντιμέτωπο με τη φύση και τους ανθρώπους, μέχρι να οδηγηθεί στο «σωστό» μέλλον του. Όλα όμως είναι θέμα προοπτικής σε αυτή την τρυφερή και κατά διαστήματα χιουμοριστική συμβολική οδύσσεια ενηλικίωσης.

Ταινία σκληρή και τρυφερή ταυτόχρονα, συνδυάζει το αφιλόξενο, πλην εντυπωσιακό φυσικό τοπίο με ήχους ποπ μουσικής, το κυνήγι φαλαινών με τον ανέλπιδο αλλά παράλληλα παθιασμένο και ειλικρινή πρώτο έρωτα του ήρωα της, που ξεκινά μία αλλόκοτη Οδύσσεια με προορισμό το μακρινό Ντιτρόιτ, έτοιμος να ανακαλύψει τη γοητεία του ταξιδιού αλλά και τη χαρά της επιστροφής.

Ένα «coming of age» μικρού βεληνεκούς δράμα με ενδιαφέροντα εθνογραφικά στοιχεία που «σερβίρονται» δίχως πρωτοτυπία στο πλαίσιο του φεστιβαλικού και «art-house» σινεμά. Όσο για τον πρωτάρη Γιούριεφ, σίγουρα δεν δείχνει να έχει σαφή προσανατολισμό σε σχέση με το τι έχει να προτείνει στον παγκόσμιο κινηματογράφο. Αν όχι και μέσα στην καρδιά του Λέσκα...