Το ντοκιμαντέρ αφηγείται την ταραχώδη ζωή και το έργο της κορυφαίας φωτογράφου Ναν Γκόλντιν. Ταυτόχρονα, όμως, καταγράφει τον επίμονο αγώνα της να ξεσκεπάσει τη δυναστεία μεγιστάνων φαρμακοβιομηχάνων που κρυβόταν πίσω από τη θανατηφόρα επιδημία οπιοειδών OxyContin, η οποία στοίχισε τη ζωή σε μισό εκατομμύριο ανθρώπους.
Τα Σαγόνια του Μονομάχου
Με αφορμή την τελευταία ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ θυμάμαι την έκπληξή μου όταν άκουσα για πρώτη φορά από έναν ξεναγό για τις αναπαραστάσεις ναυμαχιών που πραγματοποιούνταν στο Κολοσσαίο της Ρώμης. Γέμιζαν την αρένα με νερό και χρησιμοποιούσαν μινιατούρες πλοίων γεμάτα με κατάδικους, αιχμαλώτους πολέμου και φυσικά σκλάβους που πολεμούσαν μέχρι θανάτου. Οι ιστορικοί αναφέρουν ότι έστηναν σκηνικά που αναπαριστούσαν νησιά, ακτές ή ακόμα και ολόκληρες πόλεις. Ο Σκοτ τουλάχιστον σ' αυτό το θέμα είναι ιστορικά ακριβής. Τώρα όσον αφορά τους καρχαρίες, μου φαίνεται κάπως απίθανο, καθώς ναι μεν αρκετοί πλούσιοι Ρωμαίοι είχαν πρωτόγονα ενυδρεία-δεξαμενές με θαλασσινό νερό, αλλά δεν υπάρχει καμιά τέτοια αναφορά από ιστορικούς ή φυσιοδίφες. Εντάξει, μικρό το κακό. Ρίντλεϊ Σκοτ, συγχωρημένος!
Ηρ. Μπαλτας
