Ο Τζιοβάνι, ένας διάσημος Ιταλός σκηνοθέτης, πρόκειται να ξεκινήσει τα γυρίσματα της νέας, πολιτικού περιεχομένου ταινίας του. Παράλληλα, ο γάμος του περνάει σοβαρή κρίση, ο συμπαραγωγός του είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και η ταινία κινδυνεύει να ακυρωθεί ενώ η ταχέως μεταβαλλόμενη κινηματογραφική βιομηχανία δεν του επιτρέπει να υπηρετήσει το σινεμά όπως ξέρει και θέλει εκείνος.
Θέλω να δω τον Πάπα
Ανάμεσα σε όλες τις ταινίες που σχολιάζουν την εκλογή Πάπα, ένα μικρό επεισόδιο από τη σπονδυλωτή ταινία Μοντέρνα Τέρατα (μπορεί και να μη θυμάμαι καλά) του 1977 ξεχωρίζει για μένα. Σε λίγα μόλις λεπτά, βλέπουμε έναν καρδινάλιο να προσποιείται πως είναι στα τελευταία του, πείθοντας τους υπόλοιπους, που σκοτώνονται μεταξύ τους, να τον ψηφίσουν σαν προσωρινή λύση ανάγκης και τελικά... εκλέγεται Πάπας. Η σάτιρα είναι κοφτερή, η ειρωνεία διαυγής, και η ματιά στο παιχνίδι εξουσίας μέσα στην Εκκλησία, πιο επίκαιρη από ποτέ. Από τις πιο εύστοχες στιγμές του ιταλικού σπονδυλωτού σινεμά.
Ηρ. Μπαλτας
