Γκοτζίλα ΙΙ: Ο Βασιλιάς των Τεράτων(2019)
(Godzilla: King of the Monsters) | Πρώτη προβολή: 30-05-2019
Ηλίας Μιχαηλάκης
Είναι ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος και προωτοτυπεί εκεί που απέτυχαν τα παλιότερα Godzilla και ταινίες όπως το Pacific Rim. Δεν τσιγκουνεύεται ούτε λεπτό τα οπτικά εφέ και μας προσφέρει ένα είδος διασκέδασης και απόλαυσης που δύσκολα θα δούμε στο σινεμά.
Νίκος Ρέντζος
Δεν περίμενα να πάρω κάτι άλλο, δεν αναζητούσα μια ταινία με βάθος χαρακτήρων αλλά μια ταινία που τουλάχιστον θα με διασκέδαζε αξιοπρεπώς. Αυτό το πέτυχε!
Χρήστος Βασιλακόπουλος
Η ταινία διαθέτει ένα μεγάλο ατού. Την ύπαρξη όλων των θρυλικών τεράτων της ιαπωνικής κουλτούρας μαζεμένα σε μια ταινία. Mothra, Rodan και ο King Ghidorah (ο οποίος είναι η νέμεσις του Godzilla) είναι κάποια από αυτά που κατακλύζουν την μεγάλη οθόνη. Η ταινία όπως είναι λογικό διαθέτει άρτια ειδικά εφέ και ίσως από τις καλύτερες φωτογραφίες σε ταινία του είδους για την χρονιά που διανύουμε.
nikos fekkas
Το ατού της ταινίας προφανώς είναι η ποικιλία των τεράτων και οι εντυπωσιακές μάχες και σε αυτό έχει γίνει εξαιρετική δουλειά από πλευράς σκηνοθεσίας και με την βοήθεια των πολύ καλών εφέ!Πολύ καλό βρήκα και το cast της ταινίας!
Δημήτρης Αποστολόπουλος
2019-05-20
Εντυπωσιακές μάχες μεταξύ των τιτάνων, εμφανίσεις του Godzilla και λοιπών πλασμάτων που κόβουν την ανάσα, σε μια σειρά από καλογυρισμένες σκηνές (τις καλύτερες μέχρι τώρα στο είδος του monster film), αλλά με πολλές κοιλιές όταν εστιάζει στην παράλληλη πλοκή.
Άκης Γιαννάκης
Η καινούργια ταινία του Godzilla είναι μια γιγαντιαία kaiju μάχη, με αδύναμες ανθρώπινες ιστορίες και χαρακτήρες. Αυτό, το πρώτο κομμάτι, μάλλον είναι καλό, αφού για πολλούς η ταινία του 2014, έχασε στις μάχες. Προσωπικά, θεωρώ πως ήταν κατώτερη από την πρώτη ταινία, αλλά δεν ήταν εν τέλει ένα hypeρισμένη φούσκα.
Ηλίας Φραγκούλης
2019-05-18
Συνολικά το λες τίμιο και καλοδουλεμένο το προϊόν, με αποδέκτη (κυρίως) το κοινό γερά ενισχυμένων σε εικόνα και ήχο αιθουσών multiplex.
Κώστας Μπουντούκος
Μία εντυπωσιακή ταινία τεράτων με ικανοποιητικά εφέ που απλά ακολουθούν το μοτίβο της πρώτης ταινίας, ένα χιλιοπαιγμένο σενάριο των τελευταίων ετών και μια ταινία για τον κινηματογράφο και τη μεγάλη οθόνη.
Dimitris Dx
Ιδέα από την Ιαπωνία, λεφτά από το Holywood, αισθητική από Κινέζικο blockbuster.
nicolas1810
Ελαφρώς κατώτερο του προ πενταετίας πρώτου μέρους, με άφθονες τερατομάχες, λάιτ χιούμορ, έναν αποκαλυπτικό τόνο και ένα φουλ οικογενειακοκεντρικό σενάριο σύμφωνα με το οποίο γίνεται της πουτάνας το κάγκελο, αλλά η μόνη μας έγνοια είναι να σώσουμε το παιδάκι μας.
Παναγιώτης Πυλαρινός
2019-05-16
Αν και είμαι σίγουρος οτι θα βρεί μια θέση στο πάνθεον των καλοκαιρινών blockbusters για το δυνατό τεχνικό του επίπεδο, το Godzilla II: King of Monsters είναι μια ταινία καταστροφής αρκετών decibel που πλήττεται, όμως, από κουραστική αναληθοφάνεια, αλλά κι απόλυτη απουσία σεναρίου και ενδιαφερόντων χαρακτήρων, η οποία σίγουρα θα ξεχαστεί με μια μεγάλη ποσότητα pop-corn και αναψυκτικού στο πλευρό σας.
Τατιάνα Καποδίστρια
Εφέ μπαρουτοκαπνισμένα και σκοτεινά, ο Γκοτζίλα αναμετράται με τον τρικέφαλο Γκιντόρα, και μια αποξενωμένη οικογένεια ζει το δικό της δράμα στη σκιά αρχαίων τεράτων, σε ένα σίκουελ πολύ μέτριο.
Άντα Δαλιάκα
Xτυπάμε στο μπλέντερ τις οικολογικές αντιπαραθέσεις του «Jurassic World» (2015), το χριστιανικό μήνυμα του «Αρμαγεδδών» και μερικές... σκοτεινές ομίχλες και έχουμε ένα υγρό, συγκεχυμένο τερατο-μπλομπάστερ που διασώζεται μόνο περιστασιακά από το επιβλητικό θέαμα.
Λήδα Γαλανού
2019-05-14
Ο Ντόερτι (κι ολόκληρο το στούντιο της Warner) επενδύει για δυο και κάτι ώρες σε εκπληκτικά ειδικά εφέ που δίνουν στους «Τιτάνες» ευκινησία, ορμή, αληθοφάνεια και στις σκηνές δράσης... όγκο και θόρυβο. Θύμα τους το σενάριο της ταινίας που προκαλεί αδιαφορία για ό,τι το ανθρώπινο.
Άγγελος Πολύδωρος
2019-05-12
Θεαματική και εξαιρετικά θορυβώδης, η περιπέτεια αυτή ικανοποιεί τους φίλους των ταινιών καταστροφής, που μέσα από αυτές τους δίνεται και η ευκαιρία να σκεφτούν τη θέση του ανθρώπου στο σύμπαν και σ' αυτό το μικρό πλανήτη, τη Γη, που μπορεί να κρύβει ακόμα κάποια ανεξερεύνητα μυστικά.
Αλέξανδρος Κυριαζής
Με εξαίρεση 3-4 money shots που απλά αντιγράφουν το αντίστοιχο halo jump της πρώτης, και το σχεδιασμό των τεράτων, ο Michael Dougherty δεν έχει να επιδείξει απολύτως τίποτα.
Απόστολος Κίτσος
Μια φασαριόζικη και προχειρογραμμένη προσπάθεια να ενταχθεί στην μυθολογία των προγενέστερων kaiju φιλμ, χωρίς όμως τον παραμικρό λογικό ειρμό και μια συνοχή που θα κατάφερνε να κρατήσει το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος.
Δημήτρης Κωνσταντίνου-Hautecoeur.
Μα και να δεχτούμε χαριστικά πως ανάγκη σοβαρής δραματουργίας δεν υπάρχει σε μια ταινία Γκοτζίλα, το φιλμ δυστυχώς δειλιάζει να αγκαλιάσει με πραγματική αυτογνωσία την -θεμιτή- βλακεία του και την κοινή αποδοχή πως όλοι για να δούμε ξύλο τεράτων ήρθαμε.
zerVo
Τα πάντα, σκηνικά, ζώα, καταστροφές, σχηματισμένα στα πανίσχυρα κομπιούτερς, δίνουν την εντύπωση ενός επαναλαμβανόμενου για ένα δίωρο τρανσφόρμερς ανιαρού μακελειού, που δεν βγάζει και ιδιαίτερο νόημα κανείς, ούτε καν ο πιο φανατικός οπαδός του Γκότζου.
Χρήστος Μπακατσέλος
2019-05-08
Ο Γκοτζίλα εναντίον μυθικών τεράτων όπως η Μόθρα, ο Ρόνταν και ο τρικέφαλος Γκιντόρα. Κανείς δεν αναρωτιέται ούτε πόσο θόρυβο κάνει, ποιος - φυσικά - θα κερδίσεi ή ποιος ενδιαφέρεται...
Στυλιανός Τζιρίτας
Απουσία ουσιαστικού χιούμορ, αστοχία στο να χτιστεί η πραγματική φύση του κάθε τέρατος που εμφανίζεται στο πανί (και ας είναι το "17 and still counting" τσιτάτο του trailer), απογοητευτικά λίγες μάχες, εξοντωτικά άτονοι διάλογοι, εκπαραθύρωση των όποιων κλασσικών στοιχείων του μύθου, εκνευριστική απουσία δράσης του τέρατος στο φως της ημέρας (ακριβώς επειδή εκεί φαίνεται το μερακλίδικο cgi) και γενικά μία βαρετή ταινία η οποία σε κάνει να ντρέπεσαι που είσαι βαμμένος έως μεδούλι οστών αυτής της ιαπωνικής κινηματογραφικής εποποιίας δεκαετιών.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
2019-05-10
Οι σεναριογράφοι βρίσκουν την εύκολη λύση στο γεμάτο τρύπες στόρι και εντοιχίζουν τη δράση (εντυπωσιακές αν μη τι άλλο οι συγκρούσεις σε νερό και αέρα των θηρίων) με κάποια πιασάρικα σημεία που βοηθούν να κατέβει απολαυστικά το ποπκόρν στο στομάχι, ενώ το κερασάκι στην τούρτα είναι η αποκάλυψη της ταυτότητας της «Αρχιέρειας» των τεράτων και η οριστική μεταγραφή του Γκοτζίλα στο στρατόπεδο των «Καλών».
Γιώργος Noir Παπαϊωσήφ
Το δεύτερο μέρος του Γκοτζίλα, πάντως δεν είναι ταινία με τέρατα, αλλά ταινία τεράτογλου.
Ηλίας Δημόπουλος
2019-05-06
Όταν ο καιρός το φέρνει κι ένας τίτλος τα λέει όλα για το έργο του: Αποτρόπαιο σίκουελ ενός κάλλιστου reboot του 2014 που απολαμβάναμε και τώρα νοσταλγούμε.
kazanipouvrazei
Εδώ ο σκηνοθέτης Μάικλ Ντάχερτι (Trick r' Treat) υποτίθεται πως καμακώνει τον θεατή με χαοτικές μάχες τεράτων (Γκιντόρα, Μόθρα κλπ.). Και τρώει τα μούτρα του. Παρά τα προηγμένα εφέ, όλες οι σκηνές δράσης είναι κινηματογραφημένες στο σκοτάδι, στη βροχή και στη πλειοψηφία τους, χωρίς πρωτοτυπία.
Τάσος Ντερτιλής
Ο Γκοτζίλα επιστρέφει δριμύτερος και φέρνει και την παρέα του σε ένα sequel όπου χάνει η μάνα το παιδί. Κυριολεκτικά!
Χρήστος Μήτσης
2019-05-04
Απίστευτα προχειρογραμμένο, χωρίς ειρμό και σεναριακή λογική σίκουελ μιας φασαριόζικης περιπέτειας καταστροφής, που ξανάφερε στην επικαιρότητα το διάσημο γιαπωνέζικο σινε-τέρας.
Νίνος Φένεκ Μικελιδης
Ολόκληρη η ταινία στηρίζεται στους συνηθισμένους χάρτινους ήρωες (και ηρωίδες), ιδιαίτερα όμως, στη συνεχή δράση, με τις τιτάνιες συγκρούσεις ανάμεσα στον Γκοτζίλα και τα άλλα τέρατα, με σκηνές που από ένα σημείο και ύστερα αρχίζουν να επαναλαμβάνονται κουράζοντας το θεατή.
Αντρέι Κοτσεργκίν
To GODZILLA : King of The Monsters αποτελεί μια ακόμη κολοσσιαία απόδειξη ότι το Hollywood δεν έχει την παραμικρή ιδέα σχετικά με το πως θα αξιοποιήσει και να αναδείξει τον μύθο του τόσο εμβληματικού πλάσματος που μας έδωσαν στα 50s οι Ιάπωνες δημιουργοί του.
Ζουμπουλάκης Γιάννης
2019-05-02
...ταινίες όπως το «Γκοτζίλα 2: Ο βασιλιάς των τεράτων» αποτελούν προσβολή όχι μόνο προς εμένα αλλά προς το ίδιο το... τέρας και τον μύθο που το περικλείει.
