Μέσα από ένα καλειδοσκόπιο χρωμάτων και σουρεαλισμού, ο Χούλιο Τόρες αφηγείται μια φανταστική ιστορία για το ταξίδι του σε μια ονειρική εκδοχή της Νέας Υόρκης γεμάτη από αλλόκοτους χαρακτήρες, προκειμένου να βρει το χαμένο χρυσό σκουλαρίκι του.
Περί εμμονών
Η Λέιντι Γκάγκα δεν μ' αρέσει ούτε σαν τραγουδίστρια ούτε σαν ηθοποιός. Προτιμώ, ας πούμε, την Τάρια Τούρουνεν και την Έμιλι Μπλαντ. Την Γκάγκα την είχα πρωτοδεί στην μεγάλη οθόνη στο Machete: Η επιστροφή και για δεύτερη φορά στην Αμαρτωλή πόλη: Η κυρία θέλει φόνο. Άποψή μου είναι ότι πήρε τους ρόλους για λόγους παντελώς άσχετους με τις υποκριτικές της ικανότητες. Έτσι παρόλο που παρακολουθούσα επισταμένως το American Horror Story απέφυγα τον 5ο κύκλο, όπου πρωταγωνιστούσε. Έκανα τη βλακεία να δω το Ένα αστέρι γεννιέται, αλλά δεν θα το ξανακάνω με τον καινούριο Τζόκερ. Εμμονή ίσως, αλλά μήπως οι εμμονές δεν είναι που μας χαρακτηρίζουν;
Ηρ. Μπαλτας
Θα πρέπει να συνδεθείτε πρώτα. Σύνδεση