Τα τελευταία χρόνια της ζωής τους, ο ποιητής Νάνος Βαλαωρίτης και η ζωγράφος Marie Wilson συζούσαν σε ένα διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας. Μια ανάκλαση του Νάνου Βαλαωρίτη στον κινηματογραφικό φακό υφαίνoντας την προσωπική μνήμη στον χώρο και στον χρόνο. Ένας προσωπικός μικρόκοσμος όπου ξεδιπλώνονται πολύπλευρες εκφάνσεις του δημιουργικού βίου.
Θέλω να δω τον Πάπα
Ανάμεσα σε όλες τις ταινίες που σχολιάζουν την εκλογή Πάπα, ένα μικρό επεισόδιο από τη σπονδυλωτή ταινία Μοντέρνα Τέρατα (μπορεί και να μη θυμάμαι καλά) του 1977 ξεχωρίζει για μένα. Σε λίγα μόλις λεπτά, βλέπουμε έναν καρδινάλιο να προσποιείται πως είναι στα τελευταία του, πείθοντας τους υπόλοιπους, που σκοτώνονται μεταξύ τους, να τον ψηφίσουν σαν προσωρινή λύση ανάγκης και τελικά... εκλέγεται Πάπας. Η σάτιρα είναι κοφτερή, η ειρωνεία διαυγής, και η ματιά στο παιχνίδι εξουσίας μέσα στην Εκκλησία, πιο επίκαιρη από ποτέ. Από τις πιο εύστοχες στιγμές του ιταλικού σπονδυλωτού σινεμά.
Ηρ. Μπαλτας
Θα πρέπει να συνδεθείτε πρώτα. Σύνδεση