Ένα ταξίδι στην τεράστια πορεία του Γιάννη Σπανού από το παιδικό σπίτι στο Κιάτο ως τις μεγάλες συνεργασίες στο Παρίσι και την επιτυχία στην Ελλάδα, με σπάνια ντοκουμέντα και συνεντεύξεις. Μέσα από την προσωπική αναζήτηση ενός λάτρη της μουσικής του, διερευνούμε γιατί ο Σπανός επέλεξε να μένει πίσω από τα φώτα, αφήνοντας το έργο του να μιλήσει.
Θα χρειαστούμε μια μεγαλύτερη βάρκα
Είδα για πρώτη φορά Τα Σαγόνια του Καρχαρία το καλοκαίρι του 1976. Δεν ήταν, βέβαια, η πρώτη ταινία που είχα δει, αλλά έτσι μου φάνηκε. Σαν να ήταν η πρώτη φορά που ο κινηματογράφος έπαψε να είναι εικόνες και έγινε εμπειρία. Η ένταση, η μουσική, το υπονοούμενο του κινδύνου ήταν πιο ισχυρά από οτιδήποτε είχα δει μέχρι τότε. Το καλοκαίρι εκείνο μπήκα στη θάλασσα μέχρι τα γόνατα. Τελικά ο κινηματογράφος μπορεί να γίνει επιδραστικός, ιδιαίτερα αν είσαι έφηβος, όπως ήμουν εγώ τότε.
Ηρ. Μπαλτας
Θα πρέπει να συνδεθείτε πρώτα. Σύνδεση