Αποφασισμένος να βρει την εξαφανισμένη κόρη του, ο ντετέκτιβ Ντάνι Ρουρκ βρίσκεται εγκλωβισμένος σε μία σειρά γεγονότων, ενώ παράλληλα ερευνά μια σειρά από ληστείες τραπεζών. Με τη βοήθεια της Νταϊάνα Κρουζ, μίας προικισμένης μέντιουμ, ο Ρουρκ καταδιώκει και καταδιώκεται ταυτόχρονα από έναν φονικό άνδρα-τον μοναδικό άνθρωπο που πιστεύει ότι κρατά το κλειδί για την εύρεση του χαμένου κοριτσιού- μόνο για να ανακαλύψει περισσότερα από όσα περίμενε.
Οι άνθρωποι δημιουργούν την ιστορία τους, αλλά όχι οικειοθελώς, ούτε με προσωπική βούληση.
Με τον Ρίντλεϊ Σκοτ δεν είμαι αντικειμενικός. Οι ταινίες Άλιεν (1979) και Blade Runner (1982) έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωσή μου ως θεατή και ως εκ τούτου ούτε καν για τον Συνήγορο (The Counselor, 2013) μπορώ να πω κακή κουβέντα. Ο Ναπολέων είχε αντιφατικές κριτικές στην Ελλάδα (από 10 έως 80/100, με τελικό βαθμό 55/100), ενώ καλύτερα τα πήγε στο εξωτερικό (67/100 στο IMDB και 60% στο Rotten Tomatoes). Πολλοί στάθηκαν στις ιστορικές ανακρίβειες και στο αδύναμο σενάριο της ταινίας. Τέλος πάντων, ο καθένας δικαιούται να έχει τη γνώμη του. Εμένα η ταινία μου άρεσε. Ίσως να φταίει και το γεγονός ότι με βάση τα λίγα ιστορικά βιβλία που διάβασα θεωρώ τον Ναπολέοντα έναν λίγο πολύ γελοίο και κομπλεξικό τύπο που αιματοκύλισε την Ευρώπη. Και νομίζω ότι αυτό πιστεύει και ο Σκοτ.
Ηρ. Μπαλτας
Θα πρέπει να συνδεθείτε πρώτα. Σύνδεση