Το Λευκό Περιστέρι(1960)

(The White Dove)  Πρώτη προβολή: 24-11-2022

Το καθηλωτικό στυλ κινηματογράφησής του θυμίζει τις σπουδαίες ταινίες της εποχής του βωβού κινηματογράφου, γεγονός που ενισχύεται από τις μεγάλης διάρκειας σεκάνς χωρίς διαλόγους και από το soundtrack του Ζντένεκ Λίσκα.

Λυρισμός και ποίηση, εικαστική τελειότητα και πρωτοτυπία, πρωτοποριακή χρήση της μουσικής (Ζντένεκ Λίσκα), μοντέρνα αφήγηση και τολμηροί για την εποχή τους εξπρεσιονιστικοί φωτογραφικοί πειραματισμοί με διευθυντή φωτογραφίας βραβευμένο για την ταινία, Γιόζεφ Κίλιαν.

Υποτιμημένο κυρίως λόγω της μην ανακάλυψής του μέσα στα χρόνια, το ντεμπούτο του Βλάτσιλ, θα έπρεπε και ίσως είναι καιρός να θεωρείται ως ένα από τα μικρά αριστουργήματα του Νέου Τσέχικου Κύματος και της ευρωπαϊκής πρωτοπορίας των αρχών της δεκαετίας του '60.

Με πειραματική ματιά και ποιητική αφήγηση ο Βλάτσιλ δημιουργεί μια ταινία την οποία χαρακτηρίζει η οπτική απόλαυση. Υπέροχα πλάνα και πανέμορφες λήψεις με τη συνδρομή της εξαιρετικής ασπρόμαυρης φωτογραφίας του Γιαν Κουρίκ και τη μουσική του Ζντένεκ Λίσκα το «Λευκό περιστέρι» αποτελεί μια μοναδική κινηματογραφική εμπειρία.

Οι ταινίες του Βλάτσιλ ήταν η αντανάκλαση του κοινωνικού ρεαλισμού της χώρας, ποιητικές δημιουργίες που προσέγγιζαν τη ζωή κάτω από το κομμουνιστικό καθεστώς με έναν πιο αφηρημένο τρόπο και με συμβολικές αφηγήσεις. Τα περιστέρια αυτής της ταινίας είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, γι' αυτό και το «Λευκό περιστέρι» στο οποίο δεν υπάρχει ούτε ένα αδιάφορο πλάνο και θεωρείται πρόδρομος του Νέου Κύματος.

Μια ταινία που σε μία ώρα και κάτι χωράει ένα κόσμο ποίησης και συμβολισμού, με εμφανείς τις σκηνές που «δανείστηκαν» καλλιτεχνικές ταινίες επόμενων δεκαετιών, ένα ελαφρώς ακατέργαστο αλλά ακόμα γοητευτικό ντεμπούτο του δημιουργού της «Μαρκέτα Λαζάροβα».

Το χαμένο, χτυπημένο περιστέρι ενός κοριτσιού που αναλαμβάνει να φροντίσει ένα αναπηρικό αγόρι θα οδηγήσει σε δρόμους απρόσμενους τα πρόσωπα που περιπλέκονται σ' αυτό, στην πρώτη αυτή, δοσμενη με εικαστικά λαμπρές εικόνες και όμορφα σύμβολα και πειραματικές σκηνές, ταινία του Φράντισεκ Βλάτσιλ («Μαρκέτα Λαζάροβα», «Η κοιλάδα με τις μέλισσες»), πρωτοπόρου του νέου τσέχικου κύματος που είχε αναδειχθεί στην Ευρώπη της δεκαετίας του '60.

Πειραματική αφήγηση, ποιητική αλληγορία και μια από τις ταινίες που άνοιξαν το δρόμο του τσεχοσλοβάκικου νέου κύματος. Πρωτοποριακή για την εποχή της, κουβαλάει σήμερα τις αναπόφευκτες ρυτίδες από το πέρασμα του χρόνου.

Κουρασμένο