Έλα να Παίξουμε(2020)

(Come Play) | Πρώτη προβολή: 29-10-2020

Αληθινός τρόμος που σε τινάζει από το κάθισμα, ύπουλο περιεχόμενο για... βαθύτερες (υπαρξιακά) σκέψεις και συγκίνηση που ρίχνει ξαφνικές σφαλιάρες!

Προσεγμένη και ατμοσφαιρική σύνδεση του τρόμου με την προσκόλληση της νέας γενιάς σε οθόνες, χωρίς καταγγελτικές φωνές αλλά με ουσιαστική ενδοσκόπηση στη μοναχική εποχή μας.

Ο συνδυασμός της σύγχρονης τεχνολογίας, της απομόνωσης και της μοναχικότητας που δημιουργεί η χρήση της, κουμπώνουν συνετά και πρωτότυπα σε αυτό το ξεχωριστό horror movie, που πραγματικά έχει ένταση, αγωνία και τσιτωμένο το νευρικό του σύστημα.

Σαν ιδέα σίγουρα δεν είναι κακή, ωστόσο το Come Play παρόλο που έχει αξιόλογα στοιχεία, "σκοντάφτει" στην προσπάθεια να μείνει στους κώδικες του είδους, οι οποίοι δημιιουργούν ωστόσο σκηνές για να γεμίσει τον χρόνο της, με κάποια πράγματα να έρχονται αρκετά "βολικά" και ειδικότερα το φινάλε της.

Κι είναι κρίμα γιατί ο Τσέις, ενώ έχει μία ιδέα στα χέρια του, δεν καταφέρνει τελικά να μάς προσκαλέσει σε ένα απολαυστικό παιχνίδι τρόμου, αλλά σ' ένα μέτριο horror movie που δεν πρόσθεσε τίποτα στο genre

Έχοντας λοιπόν καταφέρει μάλλον να μας αποπροσανατολίσει σχετικά με τα κίνητρά του (θέλει να κάνει ένα απλό και αποτελεσματικό φιλμ τρόμου ή να μιλήσει για σοβαρά ζητήματα;), οδηγείται σε να φινάλε που φλερτάρει μάλλον επίμονα με την αστειότητα καταφέρνοντας να ακυρώσει την υπέροχη εκφραστικότητα της μητέρας του μικρού Γκίλιαν Τζέικομπς (Community, Love) και να πετύχει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα επενδύοντας πάνω της.

Δυστυχώς, το Come Play δεν κατάφερε να με πάρει ποτέ στον κόσμο του, παρά τα μερικά καλά διαστήματα που έχει, όπως το αρκετά καλό φινάλε του. Κύριο πρόβλημα νομίζω ότι είναι το αδύναμο γράψιμο του Τσέιζ, που είναι και σεναριογράφος της ταινίας του.

Περνάει η ώρα και υπάρχουν κάποια έξυπνα τρομάγματα, αλλά βάσει της κεντρικής της ιδέας η ταινία είναι περισσότερο μια συμβατικά κατασκευασμένη χαμένη ευκαιρία.

Το σενάριο εδώ όμως είναι πραγματικά κακό. Και το λυρικό φινάλε, που θα μπορούσε να λειτουργήσει σε μια οποιαδήποτε άλλη ταινία, εδώ απλά προκαλεί το γέλιο. Και είναι κρίμα επειδή η βασική προβληματική της ταινίας έχει μεγάλο ενδιαφέρον.

Τίποτα