Μαρλίνα, Η Δολοφόνος σε Τέσσερις Πράξεις(2017)
(Marlina the Murderer in Four Acts) | Πρώτη προβολή: 29-11-2018
Γιάννης Φραγκούλης
Η φωτογραφία καθηλώνει το θεατή και δεν τον αφήνει να αποσπαστεί η προσοχή του. Το οπτικό μέρος και οι χώροι παίζουν σημαντικό ρόλο ως μία αντίστιξη στο βίαιο και αποκρουστικό ανθρώπινο τοπίο. Ο σκηνοθέτης τα βάζει όλα αυτά στη θέση τους και αφήνει όσο αφηγηματικό χώρο χρειάζονται για να αναπτυχθούν οι χαρακτήρες, να αποτυπωθούν οι συμπεριφορές τους και να αναδειχθούν μέσα από την αντίθεση φύσης και ανθρώπινων συμπεριφορών.
Έλενα Χριστοπούλου
2018-11-20
Η σκηνοθέτις Μούλι Σούρια χτίζει με τσαγανό και χιούμορ την «Kill Bill» ιστορία της, στηρίζοντάς την με ευπρόσδεκτα στοιχεία του σύγχρονου ινδονησιακού περιβάλλοντος.
Σπύρος Δούκας
Το έργο λειτουργεί ολοκληρωμένα ως επί το πλείστον, αν και η συνήθης θεματική, καθώς και η όχι πάντα πλήρως κατανοητή κινηματογραφική γλώσσα περιορίζουν ελαφρώς τη λάμψη που θα μπορούσε να δώσει η συγκεκριμένη φόρμα. Πρόκειται όμως σαφώς για μια δημιουργό με καθαρή φωνή και όραμα.
Χρυσοστομάκης Λακταρίδης
Γυμνά, ξερά τοπία, εικονογραφία και σάουντρακ που παραπέμπει στα γουέστερν, συνδυάζονται με αργούς ρυθμούς, (περι)γραφική βία, σουρεαλιστικά σύμβολα και μικρές δόσεις μαύρου χιούμορ.
Θοδωρής Δημητρόπουλος
Η Σούρια σκηνοθετεί ψύχραιμα, αναζητώντας τη βία σε διαφορετικές κοινωνικές πτυχές (ακόμα κι όταν η Μαρλίνα αναζητά νομικά το δίκιο της), κοιτάζοντας το έρημο τοπίο και της νεκρική βία των εσωτερικών χώρων με το ίδιο μάτι.
Τατιάνα Καποδίστρια
2018-11-10
Ταραντινική βία, φολκλορικό γουέστερν, και μια φεμινιστική κραυγή για τη δεινή θέση της γυναίκας στην Ινδονησία συνδυάζονται εντυπωσιακά στην ιστορία μιας χήρας που παίρνει το νόμο στα χέρια της.
Δημήτρης Δημητρακόπουλος
2018-11-16
Φεμινιστικό γουέστερν με επίγευση και δομή φολκλόρ αφήγησης, το φιλμ της Μούλι Σουρία εντυπωσιάζει τα μάτια αν και εγκλωβίζεται κατά στιγμές στους κανόνες του genre που υπηρετεί.
Αγγελική Στελλάκη
2018-11-18
Σίγουρα δεν είναι όλα τα μέρη της ταινίας εξίσου «δυνατά» (η δεύτερη πράξη είναι ίσως η καλύτερη από όλες), αλλά αυτή είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία, με ένα άκρως ταιριαστό φινάλε που θα ικανοποιήσει ιδιαίτερα το σινεφίλ κοινό.
Βαρβάρα Κοντονή
2018-11-14
Το «Μαρλίνα: Η Δολοφόνος σε Τέσσερις Πράξεις» είναι ένα μικρό, αλλά αποτελεσματικό φιλμ, εκπρόσωπος ενός σινεμά είδους που ενδείκνυται κυρίως για όσους αρέσκονται στα «φεστιβαλικά» αξιοπερίεργα, με στόρι γνώριμο αλλά εκτέλεση αρκούντως πρωτότυπη και τολμηρή. Όχι μια καλή επιλογή για όσους έχουν το γουέστερν στο μυαλό τους με την παραδοσιακή έννοια, αλλά σίγουρα μια εναλλακτική πρόταση για εκείνους που ζητούν κάτι το διαφορετικό.
Τάσος Μελεμενίδης
2018-11-12
Η ιστορία της κινηματογραφείται σταδιακά σαν όνειρο και είναι γεμάτη τύψεις και θλίψη και ο χειρισμός της διαφέρει από τον τρόπο του Ταραντίνο, αφού εστιάζει στην ηρεμία που ψάχνει η ηρωίδα πίσω από το κύμα βίας στο οποίο μπλέκει και όχι στη σκιαγράφηση μιας villainess που απολαμβάνει αυτό που κάνει.
Γιώργος Νυκταράκης
Συγκεντρωτικά για την ταινία μπορούμε να πούμε ότι πρόκειται για ένα όμορφο οπτικά αποτέλεσμα αλλά με ελαφρώς αδύναμο σενάριο, με αισθητική η οποία παραπέμπει σε ένα κοινό το οποίο είναι εξοικειωμένο με τον Ασιατικό και γενικότερα σινεφίλ κινηματογράφο.
Παύλος Γκουγιάννος
Αυτό που κατορθώνει η σκηνοθέτρια είναι να πάρει μία απλή ιστορία, με τυποποιημένους ανθρώπους, ως είθισται στο western, δηλαδή ο καλός πρωταγωνιστής και οι κακοί με τους οποίους καλείται να τα βάλει, πολλές φορές κόντρα στον νόμο, και να το μεταλλάξει σε κάτι πολύ φρέσκο και σημερινό, αλλά και μέσα στην ινδονησιακή κουλτούρα.
Νίνος Φένεκ Μικελιδης
2018-11-04
Μέσα από τις τέσσερις πράξεις (ληστεία, ταξίδι, ομολογία και εξιλέωση), στην τρίτη της αυτή ταινία, η 37χρομη σκηνοθέτρια έφτιαξε μια δυνατή, φεμινιστική ταινία, ταινία εκδίκησης που μοιάζει ταυτόχρονα με ένα είδος παραμυθιού για ενήλικες...
Χρήστος Μήτσης
2018-11-08
Μια ταραντινική και πρωτότυπα στιλιζαρισμένη ανατολίτικη ιστορία γυναικείας εκδίκησης, που ανακατεύει κινηματογραφικά είδη και ιδέες χωρίς απόλυτη επιτυχία.
Λήδα Γαλανού
2018-11-06
Η «Μαρλίνα» δεν ξεπερνά τα στερεότυπα στα οποία εξ αρχής έχει αποφασίσει να περιοριστεί, τα διατυπώνει, όμως, με τέτοια εικαστική και υφολογική ένταση που, αν μη τι άλλο, μένουν αξέχαστα.
zerVo
Οι σουρεαλισμοί λειτουργούν αποπροσανατολιστικά προς το κτίσιμο της μίας κεντρικής ιδέας, μιας και δεν αποκωδικοποιούνται εύκολα, αγνοία ίσως και της ντόπιας κουλτούρας, παρόλες τις ειλικρινείς προσπάθειες της αληθινών εκφράσεων, κινήσεων και μορφασμών, της σαραντάχρονης σταρ και μοντέλας στα μέρη της Marsha Timothy.
nicolas1810
... βάζει εν πολλοίς τα γυαλιά σε κάτι αμερικέν φεμινιστικές της κακιάς ώρας, ξεφεύγοντας κάπως από τα στενά πλαίσια του φεστιβαλικού art house.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
2018-11-02
Η συνέχεια της πολλά υποσχόμενης αρχής δεν είναι ανάλογη σε τούτη τη σκληρή ταινία από την Ινδονησία, που είναι πρόταση της χώρας για την κατηγορία του ξενόγλωσσου Όσκαρ, καθώς μένει γρήγορα από καλές ιδέες και αναλώνεται σε σκηνές εύκολου εντυπωσιασμού και περιγραφικής βίας που κλείνει πονηρά το μάτι στο μυθικό έργο του Σαμ Πέκινπα «Φέρτε μου το κεφάλι του Αλφρέντο Γκαρσία».
Ιάκωβος Γωγάκης
Ο θεατής, τη σαγηνευτική δομή, δεν θα την αντιληφθεί ουσιαστικά, γιατί απουσιάζουν τα στιβαρά αφηγηματικά θεμέλια που θα κρατήσουν την προσοχή του. Τα όμορφα τοπία του νησιού Σούμπα και το δυτικότροπο σάουντρακ, δεν είναι από μόνα τους ικανά να σπρώξουν το έργο στο σημείο που θα επιθυμούσε η Μούλι Σουρία.
Παύλος Θ. Κάγιος
Φιλμ ρεπλίκα που όλα – από την αρχή ως το τέλος – είναι κλεμμένα από άλλες ταινίες κι όλες μαζί παραπέμπουν στον... Ταραντίνο, τον κατ' εξοχήν κλέψα του κλέψαντος!
