Σ' Αυτή τη Χώρα Κανείς Δεν Ηξερε να Κλαίει(2018)
Πρώτη προβολή: 20-09-2018
Γιάννης Ζουμπουλάκης
2018-09-20
Στο Αρμενάκι, όπως λέγεται το νησί, το χρήμα δεν μετρά καθόλου (αντιθέτως, όπως ακούμε, «λερώνει») και η έξω καρδιά είναι το Α και το Ω. Χορός και τραγούδι, γλέντι στη διαπασών, λαϊκά δικαστήρια με τσίπουρα στην πλατεία του χωριού, ένα καλοκαίρι διαρκείας και στη διαπασών. Μπορεί μεν το όνειρο να διαρκέσει λίγο, για όσο όμως διαρκέσει αξίζει τον κόπο.
Λήδα Γαλανού
Εμπνευσμένη από τους στίχους του τραγουδιού του Ακη Πάνου, η «Χώρα» είναι μια ταινία που σε άλλα χέρια μπορεί να βυθιζόταν στο κλισέ για την Ελλάδα της κρίσης. Αλλά με την υπογραφή του Γιώργου Πανουσόπουλου, χαρίζει μιάμιση εύκολη ώρα ελαφρότητας, εκείνης που χρησιμοποιείς όχι ως διάλειμμα, αλλά ως στόχο.
Χρυσοστομάκης Λακταρίδης
Είναι ένας ύμνος στην Ικαρία, ή μάλλον σωστότερα, στην Ιδεατή Ικαρία, έναν τόπο ουτοπικό, τόσο κοντά, αλλά ταυτόχρονα τόσο μακριά, σε μια άλλη παράλληλη διάσταση, αυτή του σινεμά.
Στράτος Κερσανίδης
Μια ταινία η οποία χωρίς να παίρνει πολιτική θέση στοχεύει στον πυρήνα αυτού που (πρέπει να) επιδιώκει η πολιτική, δηλαδή στην ανθρώπινη ευτυχία.
Τάσος Ντερτιλής
Ο πλέον ερωτικός Έλληνας δημιουργός επιστρέφει μετά από πολλά χρόνια με μια εκθαμβωτικά όμορφη, πέρα από χρόνο και τόπο, διονυσιακή ουτοπία, αφελή ίσως για κάποιους βιαστικούς αλλά ακαταμάχητα γοητευτική.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
2018-09-10
Ο τίτλος του είναι βγαλμένος από τους στίχους του «Ήτανε λέει» του Άκη Πάνου και πολλοί από τους χαρακτήρες της έργου είναι βέροι ικαριώτες που μεταδίδουν χωρίς περιττά φτιασίδια την ξεχωριστή φιλοσοφία τους για την ανέμελη ζωή. Αν έλειπαν κάποιες χτυπητές αφέλειες στο σενάριο, το φιλμ θα ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.
Αντώνης Γκούμας
2018-09-16
Κομμένο και ραμμένο στο πνεύμα του νησιού της Ικαρίας, όπου και γυρίστηκε αποκλειστικά, το σενάριο συχνά επιστρατεύει την παραδοξολογία μιλώντας για μια εναλλακτική πραγματικότητα της ζωής μας. Κάπου εκεί όμως και μέσα στην κωμική διάθεση του, χάνει όμως μια καλή ευκαιρία να κάνει «σινεμά», επιλέγοντας τελικά περισσότερο ...το «τρολάρισμα».
Ηλίας Δημόπουλος
2018-09-18
Σινεμά ρέμπελης γιορτής, χαλαρής οργάνωσης και χαρμόσυνων προθέσεων, η επιστροφή του Γιώργου Πανουσόπουλου δεν είναι αντάξια των καλύτερων στιγμών του, είναι όμως ένας παιχνιδιάρης παιάνας στην φωτεινή όψη των πραγμάτων που έχουμε σχεδόν ξεχάσει.
Ρόμπυ Εκσιέλ
2018-09-14
Τα χρόνια προφανώς γλύκαναν τον κινηματογραφιστή. Καθώς τελικά, τούτη η ταινία που αρνείται πεισματικά το κλάμα (ο τίτλος είναι παρμένος από ένα τραγούδι του Ακη Πάνου) μένει στο νου σαν μια ανάλαφρη κομεντί συγκρουόμενων ηθών, ενίοτε αστεία και μόνιμα αισιόδοξη, πάντως καθόλου ασυνήθιστη σε μοτίβα (θυμόμαστε και την πρόσφατη ελληνογερμανική συμπαραγωγή «Ραντεβού στην Ελλάδα», με τους Αδάμ Μπουσδούκο και Ακύλα Καραζήση), ούτε και απόλυτα αντιπροσωπευτική του δημιουργού των «Απέναντι», της «Μανίας» και της «Ελεύθερης Κατάδυσης».
Ηλίας Φραγκούλης
2018-09-12
Λίγο «χειροποίητη» αισθητικά, λίγο άτσαλη μέσα στην ανεμελιά της, νοιάζεται περισσότερο να περάσει ένα μήνυμα στον θεατή παρά να τον καλύψει καλλιτεχνικά και ψυχαγωγικά. Οι θεατές που δεν έχουν προηγούμενη εμπειρία με το υπόλοιπο της φιλμογραφίας του σκηνοθέτη, δεν θα το ευχαριστηθούν και τόσο. Οι τελευταίοι των οπαδών του (νέου) ελληνικού σινεμά του '70 και του '80 θα βρεθούν σε πιο γνώριμα «νερά» και ίσως συγκινηθούν ανά στιγμές.
Άγγελος Πολύδωρος
Γυρισμένη στα θολά από τη ζέστη τοπία της Ικαρίας, η ταινία έχει ένα θέμα που θα μπορούσε να είναι λυτρωτικό για το σύγχρονο θεατή της ελληνικής κρίσης, αλλά δεν τα καταφέρνει. Παρόλο που φέρνει προς την κωμωδία δεν χαρίζει γέλιο, αλλά ούτε και κλαυσίγελο και το μόνο που απομένει είναι το αναπόφευκτο φινάλε.
Έλενα Χρηστοπούλου
Έχει μια παρεΐστικη ατμόσφαιρα το εγχείρημα του Πανουσόπουλου, ταιριαστή με τη θερινή χαλαρότητα του νησιού, η οποία όμως αντίστοιχα μεταφράζεται και σε χαλαρότητα της συνοχής της ιστορίας.
Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος
2018-09-06
...ο Πανουσόπουλος σχολιάζει κυρίως μέσα από τους χαρακτήρες, χωρίς να προχωράει την πλοκή πέρα από τις βάσεις που θέτει στο πρώτο μισό του ευχάριστου, αλληγορικού παραμυθιού του.
Πάνος Μουζάκης
2018-09-08
Μια πραγματικά άνισα δομημένη σεναριακά και δραματουργικά ταινία που εστιάζει περισσότερο στις ομορφιές του νησιού και λιγότερο στους χαρακτήρες της ιστορίας. Δεν είναι βέβαιο προς πια κατεύθυνση επιθυμεί να κινηθεί ο σκηνοθέτης και αυτό λίγο μας αποπροσανατολίζει.
Τατιάνα Καποδίστρια
Ευρω-αξιωματούχος και νεαρή Αθηναία ξεμυαλίζονται από τον αντικομφορμιστικό, ανεξίκακο και χαλαρό τρόπο ζωής σε επινοημένο ελληνικό νησί, σε αυτή την υπέρμετρα γραφική και αναμενόμενης κλιμάκωσης κομεντί.
Μάνος Θηραίος
2018-09-04
Αποσπασματική στην αφήγηση, βασισμένη σε χαριτωμένα και ευχάριστα στιγμιότυπα, όμορφες εικόνες και μια (άχρωμη) ερωτική ιστορία, η ταινία μεταφέρει την αμηχανία της και στον θεατή, που θέλει να περάσει καλά μαζί της και να της αφεθεί, χωρίς η ίδια να του ανοίγει διάπλατα την αγκαλιά της. Έχει όμορφες στιγμές πάντως και μια αθώα (έως και αφελή) ειλικρίνεια που συγκινεί.
Χρήστος Μήτσης
2018-09-02
Διονυσιακή κωμωδία, η οποία αυτοσχεδιάζει σεναριακά και παραδίδεται ηθελημένα στον αυτοσαρκασμό και στην (απόλυτη) αφέλεια, στοιχεία που δεν μπορούν όμως να υπονομεύσουν το στομφώδες, αλληγορικό φινάλε της.
Move It
Μία αισιόδοξη ταινία, που πέφτει θύμα της υπερβολικής αισιοδοξίας της, κάνοντάς την να μοιάζει με απλουστευτικό και αφελές παραμυθάκι.
