Ο Σιμών της Ερήμου(1965)

(Simon of the Desert) | Πρώτη προβολή: 03-07-2025

Με βιτριολικό, ανατρεπτικό χιούμορ και σουρεαλιστική διάθεση ο Μπουνιουέλ έφτιαξε αυτή την υπέροχη, βλάσφημη 45λεπτη σάτιρα, αλληγορία πάνω στο γεμάτο κυνισμό και υποκρισία κόσμο μας, που από τη μια τρέχει στην εκκλησία, ανάβει κεριά και ζητά συγχώρεση και από την άλλη κλέβει, εκμεταλλεύεται και σκοτώνει χωρίς ενδοιασμούς ή ενοχές.

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και αιχμηρά έργα του Μπουνιουέλ, που συνδυάζει αριστοτεχνικά τον σουρεαλισμό με την κοινωνική και θρησκευτική σάτιρα.

Αυτή η 45λεπτη παραβολή, σφιχτοδεμένη και εστιασμένη, αποτελεί μία από τις πνευματώδεις και χιουμοριστικές -αλλά και βαθύτατα στοχαστικές- προσεγγίσεις του ισπανού auteur στο δίπολο της ανοησίας και του μεγαλείου που διατρέχει την έντονη θρησκευτική αφοσίωση.

Σαρκαστικός και παιγνιώδης Λουίς Μπουνιουέλ σε ένα ακόμα αιχμηρό σχόλιό του περί πίστης και θρησκείας.

Η ταινία είναι σαφώς έργο ενός ανθρώπου που θα έλεγε με σοβαρό ύφος «Είμαι ακόμα άθεος, δόξα τω Θεώ». Ως συνήθως, υπάρχει λιγότερο η αίσθηση ότι ο Μπουνιουέλ περιφρονεί τη θρησκεία, αλλά μάλλον ότι είναι αρκετά υποτιμητικός για την Καθολική Εκκλησία, την ιεραρχία της, τις εσωτερικές της διαμάχες και τις υποκρισίες της.

Η τελευταία ταινία της μεξικανικής περιόδου του Λουίς Μπουνιουέλ αγωνίζεται με σθένος και χιούμορ κατά της θρησκοληψίας και το μόνο εμπόδιο προς τη νίκη της είναι η σύντομη διάρκειά της.

Βιτριολικός, σουρεαλιστικός και διασκεδαστικότατος σαρκασμός του ανέφικτου της εφαρμογής των χριστιανικών «πιστεύω» από έναν αδιόρθωτα «βλάσφημο» Μπουνιουέλ.

Μια ταινία που αν όχι καταδικάζει, σίγουρα προκαλεί πολλές δεύτερες σκέψεις σε ότι αφορά την σχέση ανθρώπου – θείου την οποία ο Μπουνιουέλ ανέκαθεν σάρκαζε, γενναία, τολμηρά και ας μου επιτραπεί με μια αίσθηση «τρυφερής αλαζονείας».

Για άλλη μια φορά, ο άθεος Μπουνιουέλ (δικό του το "Δόξα τω Θεώ παραμένω άθεος"), στηλιτεύει με χιούμορ μεταξύ άλλων, την αναντιστοιχία θρησκευτικών διδαχών και θρησκευτικών πρακτικών.