Η Μητέρα του Σταθμού(2022)

(Mother of the Station) | Πρώτη προβολή: 22-02-2024

Ένα συγκινητικό και αποκαλυπτικό φιλμ για τις «αόρατες» γυναίκες που, με τρένα και καράβια και εισιτήριο χωρίς επιστροφή, πήραν το δρόμο της ξενιτιάς, για εργάτριες στη Γερμανία.

Η Τωμαδάκη δεν κραυγάζει, απλά αφήνει τις αφηγήτριες να μιλήσουν. Μέσα από τα δικά τους λόγια βγαίνει η αλήθεια και εμπλουτίζεται η ιστορική μας γνώση, μέσα στα δικά τους λόγια εμπεριέχεται το σχόλιο.

Μια ταινία που και ακόμα και για λόγους καθαρής πληροφόρησης, οφείλει κανείς να έχει υπόψη του.

Ελληνίδες μετανάστριες τριών γενεών καταθέτουν τις δοκιμασίες τους σε ένα ντοκιμαντέρ συγκινητικό όσο και διαφωτιστικό.

Χωρίς να διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας η ταινία τεκμηρίωσης της Τωμαδάκη διακρίνεται για την συνέπεια και την ειλικρίνεια, με την οποία η κάμερα της αντιμετωπίζει τις συγκλονιστικές ζωές αυτών των «αόρατων γυναικών».

Μια πολύ καλή δουλειά από την άποψη του αρχειακού υλικού και των συνεντεύξεων αλλά έχει ελλείψεις στο σύνολό της, γιατί αν δεν ρίξεις άπλετο φως στην αιτία, οι μαρτυρίες από μόνες τους δεν είναι ικανές να αντισταθμίσουν αυτό το κενό.

Ιστορία, κοινωνιολογία και πολιτική συμπυκνώνονται σε μια σειρά εξομολογητικών καταθέσεων, διασταυρώνοντας προσωπικά βιώματα και πατριδογνωσία.

Θαρραλέες εξομολογήσεις, τρεμάμενες φωνές, υγρά μάτια. Όπως έχουμε αναφέρει πολλές φορές στο παρελθόν, στις ταινίες τεκμηρίωσης, τα ντοκιμαντέρ δηλαδή, η απουσία κινηματογραφικού ενδιαφέροντος μπορεί να καλυφθεί από το θέμα και τη δύναμη του υλικού.

Η αναμφίβολα κοπιαστική δουλειά της Τωμαδάκη στη συγκέντρωση του υλικού διαπνέει την ταινία της από την αρχή μέχρι και το τέλος, περιλαμβάνοντας πραγματικές μαρτυρίες από τις μητέρες του τότε και τα παιδιά τους, με την καθεμιά ξεχωριστά να μοιράζεται τη δική της προσωπική ιστορία, τις αγωνίες, τις δυσκολίες αλλά και τις ξενιτεμένες χαρές.