Watchmen(2009)

Παρά την μεγάλη του διάρκεια (πάνω από 2,5 ώρες), που αποτελεί το μόνο μικρό της μειονέκτημα η «κοιλιά» της δεν είναι μεγάλη και σε γενικές γραμμές παρακολουθείται πολύ ευχάριστα και με αμείωτο ενδιαφέρον, αρκεί φυσικά να είναι κάποιος fan των κόμικ.

Μια ταινία - κόμικ, συνολικά που οι αρετές της συγκινούν το μάτι και ακονίζουν και το μυαλό. Γιατί δεν είναι απλά "μεγάλη" ταινία, αλλά ένα κόμικ "μεγάλου βεληνεκούς", μια ιστορία διαφορετική που κάνει αυτοκριτική στο σύστημα που ανέθρεψε τα είδωλα του είδους. Μια ταινία που κάνει reset στην Ιστορία του κόμικ και ένα reboot στο σύστημα από το οποίο αναδείχθηκε.

Εκεί που όλες οι άλλες μεταφορές comic αποζήτησαν λάμψη μέσα από πρωταγωνιστές-αστέρες, το «Watchmen» δεν τους χρειάζεται διότι απλούστατα είναι αυτόφωτο. Αληθινός πρωταγωνιστής είναι το ίδιο το αξεπέραστο, πολυδαίδαλο σύμπαν με τους ξεχωριστούς ήρωες του Moore, όχι απλώς τα πρόσωπα.

Διατηρεί παραδοσιακό ύφος και το παντρεύει ευχάριστα με στιλιζαρισμένες σκηνές, που δεν υπάρχουν για να κλέψουν την παράσταση. Αναπτύσσει ισοδύναμα ήρωες, με τον καθένα να «πλέει» μέσα σε ένα παντελώς δικό του διάκοσμο. Επίσης, προς ανάπτυξη τους, καταργεί την χρονική συνέχεια, με ένα στυλ που παραπέμπει σε διαφορετικά τεύχη για τον καθένα. Το σενάριο απλώνεται επικίνδυνα και όμως πάντα βγάζει νόημα και δεν χάνει τη ροή του και τη συνέχεια του. Μας συστήνει έναν πρωτόφαντο πλανήτη ηρώων και καταστάσεων, χωρίς ποτέ να χάνει την δύναμη του ως μονάδα. Το κάπως τετριμμένο φινάλε δεν απογοητεύει, γιατί μια ταινία φαντασίας τού σήμερα δεν μπορεί να έχει απαραίτητα τους στόχους που είχε ο Kubrick με το "2001" του.

Προσεγγίζοντας με τόλμη, περισσή αυτοπεποίθηση, αλλά και ενθουσιασμό μικρού παιδιού την ταινία, ο Snyder έδωσε τον καλύτερό του εαυτό, ολοκληρώνοντας μια εκπληκτική μεταφορά comic η οποία δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως ανά σημεία «βάζει τα γυαλιά» και σ' αυτό ακόμη το «The Dark Knight» του Christopher Nolan!!!

Το μεγαλύτερο λάθος ήταν η πίστη ότι μπορούσε να χωρέσει μια τόσο χαοτική ιστορία σε αυτά τα 160 λεπτά. Ίσως πάλι αυτό ήταν και το ύφος που ήθελε να δώσει και απλά δεν ήταν τόσο του γούστου μου. Πάντως αν το δείτε, δε θα το μετανοιώσετε. Είναι αυτό που θε έλεγες απλά, χορταστική ταινία, έστω και όχι αριστούργημα.

Θα δούμε ξεχωριστά τους χαρακτήρες να αποκτούν κάποιο υπόβαθρο το οποίο είναι αρκετά κουραστικά σχεδιασμένο και καθόλου δεμένο με την κεντρική ιστορία, αργές εναλλαγές σκηνών και αρκετή βιαιότητα που θα ταρακουνήσει λίγο τον χαμένο ύπνο του θεατή. Τα εφέ σε συγκεκριμένες περιπτώσεις είναι εκπληκτικά ενώ σε άλλες θα σεβαστούν τις προηγούμενες δεκαετίες. Ξεχωρίζουν αναμφισβήτητα τα εφέ ήχου και τα κοστούμια τα οποία κερδίζουν τον θεατή και αποτελούν το "καλό μέρος" της ταινίας. Οι διάλογοι είναι σοβαροφανείς, με λίγη δόση φιλοσοφίας που καταλήγει όμως δυστυχώς σε αερολογίες.