Ακόμη Κρύβομαι για να Καπνίσω(2016)
(A Mon Age Je Me Cache Encore Pour Fumer / I Still Hide to Smoke) | Πρώτη προβολή: 21-09-2017
vandimir
Ταινία γροθιά. Το μόνο που με ενόχλησε είναι η έντονη σε κάποια σημεία θεατρικότητά της (στην ηθοποιία, στην πλανοθεσία κλπ.). Γενικά όμως τη βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα.
Νίνος Φένεκ Μικελιδης
2024-01-20
Μια ταινία δυνατή, γυρισμένη με φρεσκάδα και με όλες τις γυναίκες έξοχες στους ρόλους τους.
Α.Κ.
Βασισμένη σε θεατρικό της ίδιας της σκηνοθέτιδας, η ομώνυμη ταινία της με τον εύγλωττο τίτλο, καταφέρνει να διατηρήσει ακέραια όλα τα πλεονεκτήματα που προκύπτουν από αυτή την σύμβαση (καθαρή στόχευση στα πρόσωπα, χρόνος για επαρκή ανάπτυξη των χαρακτήρων) και να αποφύγει τις παγίδες που θα κούραζαν.
Άγγελος Πολύδωρος
2024-01-14
Η σκηνοθέτρια Ραϊάνα, που γεννήθηκε στην Αλγερία τη δεκαετία του '90 όταν το Ισλαμικό Μέτωπο Σωτηρίας θέσπιζε νόμους εναντίον των γυναικών, έχει χειριστεί αρκετά καλά ένα θεατρικό έργο που είδε στο Παρίσι.
Αγγελική Καρυστινού
2024-01-18
Αν και συναισθηματικά φορτισμένη, η δημιουργός καταφέρνει να βρει χαραμάδες φωτός και τελικά αποτυπώνει έναν πολύχρωμο μικρόκοσμο, όπου η γυναικεία φύση πρωταγωνιστεί, αποδεικνύοντας ότι σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης μας ενώνουν κοινές επιθυμίες και ανάγκες.
Στράτος Κερσανίδης
2024-01-16
Μια πολύ δυνατή, ιδεολογικά τουλάχιστον, ταινία, ένα φεμινιστικό μανιφέστο για τις γυναίκες στον αραβικό κόσμο.
Χρυσοστομάκης Λακταρίδης
Η Ραϊανά θέλει και μέχρι ένα σημείο τα καταφέρνει, να μιλήσει για την θέση της γυναίκας στον σύγχρονο ισλαμικό κόσμο. Με τρόπο άλλοτε κωμικό και άλλοτε δραματικό, καταφέρνει να κάνει τους θεατές κοινωνούς του γυναικείου μικρόκοσμου του χαμάμ, των ελπίδων του, των φόβων του και των απραγματοποίητων επιθυμιών του.
Λήδα Γαλανού
2024-01-12
Αυτή η γυναικεία συνύπαρξη, η εγγύτητα του δέρματος, οι απαλοί τόνοι που αποτυπώνει την ανθρώπινη φύση χωρίς πολιτικό και κοινωνικό χρωματισμό, είναι γοητευτικό, κινηματογραφικά γόνιμο και συγκινητικό, παρά τα γέλια και τους τσακωμούς που ταρακουνούν συχνά-πυκνά τις ηρωίδες.
Γιάννης Ζουμπουλάκης
2024-01-10
Η ομορφιά της ταινίας (που δεν κρύβει τη θεατρική «καταγωγή» της) είναι ότι αντιμετωπίζει τις γυναίκες επί ίσοις όροις: τα γυμνά σώματα δεν είναι μόνο στιλπνά αλλά και με ατέλειες, κουρασμένα, καταπονημένα.
Θόδωρος Γιαχουστίδης
Δυνατή ιδεολογικά η ταινία, η οποία όμως κατασκευαστικά υστερεί, ακριβώς επειδή θυμίζει περισσότερο θέατρο παρά σινεμά.
Χρήστος Μήτσης
2024-01-08
Διασκευή ενός διδακτικού θεατρικού της ίδιας της σκηνοθέτιδας, το οποίο έχει περισσότερο πολιτικοκοινωνική παρά κινηματογραφική αξία.
Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος
2024-01-06
Οι συμβολισμοί είναι πηχτοί, τα θέματα συμπυκνωμένα και γενικόλογα και ο τόνος μονίμως στα κόκκινα, σε τέτοια ντεσιμπέλ που η έμπειρη Χιάμ Αμπάς ξεφεύγει σε μια μόνιμα θυμωμένη υπερβολή και οι αντιπαραθέσεις, όπως και οι στιγμές της εκτόνωσης, αντί να εκφέρονται ανάλογα με την περίσταση, εκτοξεύονται συλλήβδην σαν ρουκέτες, με ύφος κρίσιμων εξετάσεων για δραματική σχολή.
Βικτωρία Μιχαήλ
2024-01-04
Αν δεν πετάς τη σκούφια σου για την υπό το Κοράνι κουλτούρα εν γένει, ε, μην το λουστείς.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
2024-01-02
Βραβείο κοινού για τη θεατρίζουσα δημιουργία της Ομπερμέγιερ που διασκευάζει εν θερμώ και με περίσσευμα διδακτισμού ένα δικό της θεατρικό που γυρίστηκε στο Μπέη Χαμάμ της Θεσσαλονίκης.
